Goodbye 2015, hello 2016

Czas na bilans zysków i strat, chociaż i bez podsumowania wiem, że wychodzę na plus. A to już 3 taki post na tym blogu, więc wychodzi na to, że jestem tu już kawał czasu. Ale do rzeczy. Zacznę, jak zwykle, od ludzi.

2015:

• pierwsze spojrzenia i słowa: chronologicznie muszę zacząć od Fridy, najważniejszej osoby w całym roku; mimo że piszę o tym pewnie do znudzenia. Ale to pierwsze styczniowe spotkanie wystarczyło, żeby narodziła się ta niesamowita relacja. Aż ciężko uwierzyć, że minął dopiero rok, mam wrażenie, że znamy się o wiele dłużej. I może nie będę się kolejny raz nad tym wszystkim rozwodzić, ale dzięki niej poznałam całą masę ludzi. Czyli oczywiście W., z którym od razu się polubiliśmy, a którego teraz wykorzystuje do wieszania zasłon i innych rzeczy, do których jest potrzebny wysoki mężczyzna. Dzięki odwiedzinom w Poznaniu, mogłam wypić w końcu piwo z Asikiem i z jej P., a potem także z Martyną. I wiele innych ludzi, z którymi spędziłam dużo fajnych chwil. Ale nie mogę zapomnieć, że byli też ludzie, których nigdy nie widziałam, jak A., mężczyzna, który chowa się w szafie, który pokazał, że mogę jeszcze kogoś pokochać, mimo że zabrał o wiele więcej. Ten rok przyniósł też odświeżenie starych znajomości. Ale także sporo tych całkiem nowych, jak wszyscy ludzie z pracy, których lubię mniej lub bardziej. To również znajomości korespondencyjne, choć może nie wszystkie udane.
• osiągnięcia/ważne chwile: ważną chwilą będzie znowu spotkanie z Fridą, bo dzięki temu ten rok potoczył się w taki, a nie inny sposób; wybaczenie sobie i innym pewnych rzeczy i pogodzenie się ze śmiercią Królika; moje urodziny, które spędziłam w Poznaniu; koncert Incubusa w Warszawie, na który pojechałyśmy z Fridą; ukończenie szkoły, choć już ledwo o tym pamiętam, bo mam wrażenie, że rok zaczął się od mojej przeprowadzki do Poznania, po czym odbyła się parapetówa, którą każdy wspomina w inny sposób; praca; pierwszy sylwester w sierpniu; złamane serca moje i cudze, które wiele nauczyły i zbliżyły jeszcze bardziej; ścięcie włosów też było ważnym wydarzeniem, które na swój sposób pomogło przetrwać jesień; jeden mail, którego mogło nie być, a był, przyniósł wyznania, których nie powinno być, lub powinny być pisane do kogoś innego.
• straty: zaufanie do bliskich mi ludzi, dzięki którym ten blog stał się prywatny; utrata wiary, o której niedawno pisałam; wiele kawałków serca, które w tym roku było łamane na wiele sposobów, przez różnych ludzi.

2016 przywitałam w miłym towarzystwie, wśród kapcioszków i balonów; w domu pełnym miłości i dobrego jedzenia, z dwudniowym kacem, ze śmiechem i łzami wzruszenia, z telefonami po pijaku i pogrzebem rybki.
Ten rok już pachnie bieszczadzkim powietrzem, mimo że śnieg i mróz, obietnice pięknych chwil ogrzewają serce. Może nie będzie kolejnych przełomów i nie obejdzie się bez łez, ale jeśli będę wciąż tutaj i z tymi ludźmi, to będzie dobry rok.
Hi 2016, be good.